ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΟΥ 22ου ΑΙΩΝΑ

ΓΙΑ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΟΥ 22^ου ΑΙΩΝΑ

Ας φαντασθούμε μια οικογένεια που φέρνει στον κόσμο ένα παιδί.

Στα γενέθλια των τριών χρόνων του, δίνεται στους γονείς του παιδιού η δυνατότητα να φυτέψουν ένα δένδρο. Το δένδρο του παιδιού τους. Ένα δένδρο, ένα φυτό με όνομα, με σημειολογία μέλλοντος.

Η οικογένεια το υιοθετεί. Το φροντίζει, το μεγαλώνει, το έχει δικό της και μαζί με τα άλλα δένδρα δημιουργείται ένα πάρκο. Το κάθε δένδρο καταγράφεται στο μητρώο του πάρκου, περνάει στην ιστορία. Μια αμφίδρομη σχέση γεννιέται. Το δένδρο ανήκει στην οικογένεια και αντίστροφα.

Δίπλα σ’ αυτό μεγαλώνουν άλλα δένδρα, και άλλα, και άλλα… Ο κάθε γείτονας σέβεται το δένδρο του διπλανού του.

Αργά αλλά σταθερά, σε λίγα χρόνια, δημιουργείται στην πόλη μια κοινωνία από δένδρα. Μια κοινωνία όπου η ανθρώπινη μέριμνα δημιουργεί το πάρκο του επόμενου αιώνα.

Στο μεταξύ το παιδί μεγαλώνει μαζί με το δένδρο του.  Μαθαίνει ότι είναι δικό του, μαθαίνει ότι σε λίγο θα φυτέψει κι’ αυτός με τη σειρά του το δένδρο του παιδιού που δεν γεννήθηκε ακόμα.

Κι αν ακόμα το παιδί ξενιτευτεί, το δένδρο του μένει και τον περιμένει. Οι ρίζες του βαθιές τώρα, δεν έχουν τις ανάγκες που είχαν όσο ήταν μικρό. Πάντα όμως περιμένει την περιποίηση, τη φροντίδα, σαν το παιδί που -μεγάλο πιά- θέλει τη συμβουλή των γονιών.

Ετσι, μπορεί η νέα γενιά να ριζώσει. Με τις μνήμες. Με τις ρίζες.

Σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό, υπάρχουν χώροι για να έχουν οι γενιές που έρχονται  ένα πάρκο δημιουργημένο με την αγάπη των γονιών.

Στις Σέρρες υπάρχει το Στρατόπεδο Παπαλουκά και άλλοι κοινόχρηστοι χώροι. Χώμα γόνιμο, περιμένει υπομονετικά τις ρίζες για να  έχει η πόλη / για να γίνει η πόλη το πάρκο του 22^ου αιώνα.

Φυσικά το πάρκο μπορεί να φέρει την ονομασία «Πάρκο γενεών» (όπως πρότεινε ένας φίλος), ή  απλά «Πάρκο των Σερραίων», ή όποια άλλη ονομασία κριθεί δόκιμη.

Παντελής Δ. Κουροπαλάτης

Σέρρες

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ / ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΓΙΑ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ / ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Αρχίζουμε με μια γενική παραδοχή: Η ιστορία διαγράφει ότι δεν καταγράφεται. Τα γραπτά κείμενα, τα μνημεία, τα έργα τέχνης, τα αρχιτεκτονικά στοιχεία, το περιβάλλον μας κ.λ.π.   έχουν την αξία τους, διατηρούνται σε βάθος χρόνου και είναι η ιστορική μας μνήμη.

Οι νεκροί μένουν ζωντανοί σαν μνήμη, μέσα από το έργο τους.

 Κι όμως λείπει κάτι, ή θα μπορούσαμε να προσθέσουμε ένα ακόμη κομμάτι στη ιστορική μας μνήμη:

Λείπει η φωνή. Αυτό το χαρακτηριστικό, μοναδικό για το κάθε άτομο, με την ιδιαιτερότητα, τη χροιά, το βάθος, την έκταση της φωνής του.

Ας ξεκινήσουμε άμεσα:

Να μιλήσουν αυτοί που άφησαν έργο: Οι διατελέσαντες υπουργοί, βουλευτές, νομάρχες, δήμαρχοι, πρόεδροι φορέων και οργανισμών, οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών^. οι άνθρωποι που πρόσφεραν έργο να κληθούν και να μιλήσουν για τον τόπο τους. Πως ήταν ο τόπος, ποιοι οι άνθρωποι που θυμούνται, ποιες οι κοινωνικές καταστάσεις που βίωσαν, ποιες οι καταστάσεις που έζησαν οι ίδιοι έντονα.

Να μιλήσουν οι γέροντες και γερόντισσες για τα βιώματα τους. Να αφηγηθούν το παρελθόν της γειτονιάς τους. Για κάτι –πιθανόν- ξεχασμένο.

Ολοι αυτοί να μιλήσουν όχι για το σήμερα αλλά για το χθές, τουλάχιστον πριν πενήντα χρόνια, για το παρελθόν που πρέπει να γίνει μνήμη μέλλοντος και να καταγραφεί στη μνήμη αυτών που δεν γεννήθηκαν ακόμη.

Ποιος θα το κάνει αυτό;

Σε κάθε πόλη υπάρχει πολιτιστικός οργανισμός. Σε κάθε πόλη υπάρχει πολιτιστικός σύλλογος. Σε κάθε τόπο υπάρχει ραδιοφωνικός ή τηλεοπτικός σταθμός, ή και τα δύο. Εξοπλισμός: ένα μαγνητόφωνο ή μία κάμερα.

Ευθύνη μας δεν είναι η διαχείριση του σήμερα, αλλά το κτίσιμο του αύριο.

Ας ξεκινήσουμε.

Η φωνή των ανθρώπων μπορεί να γίνει η φωνή της ιστορίας.

Είναι χρέος της κοινωνίας του σήμερα για την κοινωνία που έρχεται.

Παντελής Δ. Κουροπαλάτης

Σέρρες

ΚΟΙΝΩΝΙΑ 004

Από το Προμηθέας BLOG:


"Ό,τι είμαστε είναι αποτέλεσμα του τι σκεφτόμαστε".


"Οι μεγάλοι άνθρωποι μιλούν για ιδέες. Οι μεσαίοι άνθρωποι μιλούν για γεγονότα. Οι μικροί άνθρωποι μιλούν για τους άλλους."


"Κανείς δεν είναι πιο υποδουλωμένος από εκείνους που εσφαλμένα πιστεύουν πως είναι ελεύθεροι"